Megumi Hayashibara

A teraz kilka słów na temat mojej, ulubionej seiyuu (aktorki podkładającej głos pod anime):

Megumi Hayashibara (jap. 林原 めぐみ, Hayashibara Megumi, ur. 30 marca 1967) – japońska seiyū i piosenkarka pochodząca z Tokio, zamężna, ma córkę. Z wykształcenia jest pielęgniarką. Chodziła do katolickiej szkoły, była aktywnym członkiem klubów, uczestniczyła m.in w klubie Badmintonowym, biologicznym, angielskim, klubie radiofonii i telewizji, dramatu. Prowadzi dwa programy radiowe. Tokyo Boogie Night (11 czerwca wyemitowano 1000 wydanie tej audycji) oraz Heartful Station. 30 marca 1998 roku, wyszła za mąż. 10 stycznia 2004 roku ogłoszono jej audycji, że jest w ciąży z pierwszym dzieckiem. 28 czerwca tego samego roku urodziła córkę. Przygoda Hayashibary zaczęła się kiedy trenowała do castingu Arts Vision, w tym samym czasie uczyła się na pielęgniarkę. Wygrała ten casting. Jej debiut to rola seiyū w anime Maison Ikkoku w 1986 roku. Jej kolejne role głosowe to Faye Valentine w Cowboy Bebop, Lime w Saber Marionette, Haruka Urashima w Love Hina, Rei Ayanami w Neon Genesis Evangelion, Lina Inverse w seriach Slayers, Canal Volphied w Lost Universe i Ranma Saotome w Ranma 1/2. Na swoim koncie ma 236 ról seiyū. 1989 to rok jej muzycznego debiutu, podczas którego zaśpiewała na koncercie piosenki ze Slayers, Magical Shopping Arcade Abenobashi, Lost Universe, Sorcerer Hunters, Saber Marionette, Love Hina. Zaśpiewała również "Oversoul", "Trust You", "Northern Lights", i "Omokage" (wszystkie z anime "Shaman King"). Wypuściła kilka solowych muzycznych albumów, również zaśpiewała kilka utworów z zespołami: DoCo i Ties. Megumi napisała sama kilka piosenek, które później zostały nagrane. Jej albumy muzyczne bardzo dobrze się sprzedają, zajęły 10. miejsce w Japan’s Oricon Pop Music Charts. Hayashibara znana jest głównie w Japonii. Aktualnie jest gospodarzem w dwóch programach radiowych Tokyo Boogie Night i Heartful Station. Napisała również kilka książek, pisze także w swojej kolumnie w magazynie Aitakute Aitakute. Napisała swoją autobiografię, która później została narysowana w formie mangi pod tytułem Ashita ga aru sa.